ညီအစ္ကိုမ်ားခင္ဗ်ာ...
ကိုဖုိးႏိုင္( ကိုေအာင္ႏိုင္ဝင္း )ရဲ႕ ေဆးရံုေပၚမွ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ဝင္းအတြက္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား ၏ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို ဆက္လက္အသိေပး ေဖၚျပပါရေစ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႕က ကိုသီဟန္တို႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ အျဖဴေရာင္ေမတၱာလူငယ္မ်ား ရံပံုေငြပြဲအၿပီးမွာ ႀကိဳတင္ ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ ဖိုးႏိုင္ရဲ႕မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးမွ တာဝန္ရွိသူမ်ား ပူခၽြန္းၿမိဳ႕ထဲက ထမင္းဆိုင္မွာ ညစာစားရင္း စုစည္းေျပာဆိုျဖစ္ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္က ကိုဖိုးႏိုင္ရဲ႕က်န္းမာတိုးတက္ျဖစ္ေပၚမႈ အေျခအေနနဲ႔ ေဆးရံုဘက္က အေျခအနမ်ားကို ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္လာတဲ့ သူေတြအားလံုး ကိုဖိုးႏိုင္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေဆးကုသမႈ အေျခအေနနဲ႔ ကုန္က်ေနေသာ ေငြေၾကးပမာဏကို ရွင္းလင္းေျပာျပေပးခဲ့ပါတယ္။ တက္ေရာက္လာတဲ့ သူေတြကလည္း မိမိတို႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကိုဖိုးႏိုင္အတြက္ ဇီ၀ိတဒါနျပဳမယ့္ သူေတြထံကေန အလွဴေငြ ေကာက္ခံ ေပးမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။ ကိုဖိုးႏိုင္ဟာ ခုဆိုရင္ ၂၁ရက္ေန ့မွစတင္ကာ အေရးေပၚခန္းကေန ၂ ေယာက္ခန္းကို ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ အခ်ိန္မေရြး ဧည့္ေတြ႕ခြင့္ရွိသလို၊ အခ်ိန္ျပည့္ လည္း လူနာေစာင့္ဖို႕လိုအပ္လာတဲ့အတြက္ ကိုဝင္းလိႈင္က အလုပ္ထြက္ၿပီး ေစာင့္ေပးမယ္လို႕ အဲဒီေန႕က ေျပာပါတယ္။ ကိုဝင္းလိႈင္ အလုပ္ကထြက္ရမွာ အားနာတဲ့အတြက္ သူ႕ကိုမေစာင့္ခိုင္းပဲ ယေန႕အခ်ိန္ထိ က်ေနာ္ေစာင့္ေပးေနပါတယ္။
ကိုဖိုးႏိုင္ရဲ႕ အေျခအေနဟာ တေန႔တျခားသိသာစြာ တိုးတက္ေကာင္းမြန္လ်က္ရွိေနပါတယ္။ က်ေနာ္ တို႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား ပို႔သတဲ့ ေမတၱာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ မူလက အဟာရ အရည္ ကို အေၾကာထဲကေန ထည့္သြင္းေပးေနရာမွ အခုေတာ့ ႏွာေခါင္းေပါက္ကေန ပိုက္ေပ်ာ့ကို အစာအိမ္အဝထိ သြင္းထားၿပီး၊ အဲဒီ ပိုက္ေပ်ာ့ထဲကေန နံနက္၊ ေန႕လည္၊ ည တေန႕သံုးႀကိမ္ အာဟာရအရည္ကို ထည့္ေပး ၿပီး အစာအိမ္ကို ပံုမွန္အလုပ္လုပ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဆီး၊ ဝမ္းတို႔ဟာလည္း မွန္မွန္သြားလ်က္ရွိေနပါတယ္။
လက္ရွိအေျခအေနထိေတာ့ ေဆးကုသစားရိတ္ စုစုေပါင္း ( ၈၇ သိန္း )ကုန္က်ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
2/25 (fri)
6:30 မေန႕ညက ဖိုးႏိုင္တေယာက္ အိပ္ေရးပ်က္မ်ားတာရယ္၊ အသက္ရွဴရတာ အဆင္ေျပတာေၾကာင့္ ထင္ပါတယ္ ညဦးပိုင္းေလာက္ကပင္ ေစာစီးစြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ လူနာေစာင့္က်ေနာ္လည္း သူအိပ္တုံး အေဖာ္ေကာင္းရွိသျဖင့္ အျပင္တြင္ စကားထြက္ေျပာေနၿပီး စကားေျပာေကာင္းလိုက္ အခန္းတြင္းလူနာကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ႏွင့္ နံက္ ၃ နာရီ ထိုးမွ အိပ္ျဖစ္သည္။ ၆နာရီခြဲေလာက္က်ေတာ့ သူနာျပဳဆရာမ ေရာက္ လာၿပီး မေန႔ညက ခ်ိတ္သြင္းၿပီး ကုန္စျပဳေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ဗီတာမင္ ေဆးရည္အိပ္ကုိ လာျဖဳတ္သြားသည္။ ညက ေကာင္းစြာအိပ္လိုက္ရလို႔ထင္သည္ ဖိုးႏိုင္တေယာက္ လန္းေနသည္။ ႏွာေခါင္းမွ ပိုက္သြင္းထားၿပီး အေပၚမွ ပလတ္စတာအံု၍ ကပ္ထားသျဖင့္ ႏွာေခါင္းမွာဖုထေနၿပီး တြဲလ်က္က်ေနေသာ ပိုက္ေၾကာင့္ ထင္ သည္ ဖိုးႏိုင္တေယာက္ ႏွာေခါင္းေနရာမွာ ႏွာေမာင္းေလးတပ္ထားသလိုျဖစ္ေနပါသည္။ မေန႕ညက ခပ္ပ်ာ ပ်ာ သူနာျပဳဆရာမ၏ အဆြဲေကာင္းမႈေၾကာင့္ ပလာစတာျပဳတ္ထြက္ၿပီး သူ႕ႏွာေမာင္းေလး ေအာက္သို႕ ရွည္ရွည္ထြက္လာသည္ကို စိတ္မရွည္ျဖစ္ေနၿပီး၊ သူနာျပဳဆရာမေလးကို ဟန္ႏွင့္မာန္ႏွင့္ သူႏွာေမာင္းကုိ ပလတ္စတာ ေသခ်ာျပန္ကပ္ေပးဖို႕ ေျပာၿပီး ခိုင္းလိုက္သည္။ ဖိုးႏိုင္ကိုၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ သေဘာက်ေန မိသည္။ လည္ပင္းမွ အနာႏွင့္ အနာရွိန္အျပင္ သူ႕ႏွာေမာင္းေလး တရမ္းရမ္းျဖစ္မွာစိုး၍ထင္ ေခါင္းကို ဘယ္ညာသိပ္မလႈပ္ပဲ တည့္တည့္ထားၿပီးေနတတ္သည္။ စကားမေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း ေ၀ဒနာႏွင့္ အေျခ အေန အားလံုးကို မာန္ႏွင့္ေက်ာ္ျဖတ္ ေနသည့္ဟန္ သူ၏မ်က္လံုးမ်ားမွာ ေတာက္ေျပာင္ေနသည့္အျပင္ ခပ္ျပဴးျပဴးနဲ႕ စူးစူးႏိုင္လွသည္။
က်ေနာ့္ကို စာေရးေျပာေသာ္လည္း သူနာျပဳမ်ားႏွင့္ လက္သင္ဆရာ၀န္မ်ား ေယာင္ေယာင္ကန္းကန္း ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ျဖစ္ေနၿပီး တခုခု မွားသြားပါက သူ႕ခႏၶာကိုယ္တြင္ ျပင္းထန္စြာ နာက်င္သည့္ထင္ လႈပ္လႈပ္ ရွားရွားျဖစ္သြားတတ္သည္။ သူ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သည္ႏွင့္ ဆရာ၀န္ငယ္မ်ားမွာ ပို၍ပင္ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုမိျဖစ္ၾကရသည္။ ဖိုးႏိုင္မ်က္ႏွာကို ျပဴးတူးၿပဲတဲျဖင့္ မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲၾကည့္ၾကရရွာသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ဖုိးႏိုင္၏ဟန္မွာ ေခါင္းလွည့္မရေသာေၾကာင့္ ေရွ႕သို႕ ရႈတူတူ ျဖစ္ေနေသာမ်က္ႏွာေပးႏွင့္ မိမိဆိုလိုသည္ကို နားလည္ေစရန္ မ်က္လံုးျဖင့္စကားေျပာေသာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမ်ားမွာ ပို၍ျပဴးကာ ေတာက္ေျပာင္ေနၿပီး မနာေသာ လက္တဖက္ျဖင့္ အေပၚတင္၊ ေအာက္ခ်၊ နည္းနည္းေလွ်ာ့၊ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး ဒီလိုဒီလိုလုပ္၊ အဲဒါမဟုတ္ဘူး ဟိုဟာဟာ၊ ဟိုကိုၾကည့္ၿပီးလုပ္ စသျဖင့္ ဆရာ၀န္ႏွင့္ သူနာျပဳမ်ားကို ျပန္ခိုင္း ေနသည္မွာ ဆရာဝန္အႀကီးႀကီး စတုိင္ပင္ေပါက္ေနေသးသည္။ ေဘးမွၾကည့္ရသည့္ က်ေနာ္ပင္ အစမွာ ေတာ့ ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္ေနရာမွ ေနာက္ေတာ့အသားက်သြားၿပီး၊ သူ႕ပံုစံကို သေဘာက်ေနမိသည္။ ။
အေနၾကာလာေသာေၾကာင့္ သူ႔အလုိကို ပိုသိေသာက်ေနာ္က ၾကားဝင္၍ ေျပာလိုက္မွ ဆရာ၀န္နဲ႕ သူနာျပဳမ်ား ဖိုးႏိုင္ဆိုလိုသည္ကို သေဘာေပါက္ၿပီး လိုက္လုပ္ႏိုင္ၾကၿပီး၊ ဖိုးႏိုင္မ်က္ႏွာကိုတခ်က္ၾကည့္ကာ ၿငိမ္ေနပါက အဆင္ေျပရဲ႕လားခင္ဗ်ား၊ အဆင္ေျပရဲ႕လားရွင္ဟု စိုးရိမ္တႀကီးေမးၾကရွာပါသည္။ အဲဒီအခါ မ်ိဳး တြင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဖိုးႏိုင္တေယာက္ နာလိုက္ က်င္လိုက္ရတာ ပန္းသြားလို႔ထင္သည္ ၿငိမ္ၿပီးမွိန္းလ်က္ အေနအထားကပင္ လက္ကေလးေျမွာက္၍ အဆင္ေျပသည့္ ပံုစံကိုျပသည္။ သူလက္ျပသည့္ ပံုစံမွာ သင္ရ ခက္ေသာ တပည့္မ်ား အဆင္ေျပသြားသည့္အခါ စိတ္တိုၿပီးေမာသြားေသာဆရာက တပည့္မ်ားကို ၿပီးရင္ ျမန္ျမန္သြားေတာ့ကြာဆိုသည့္ စတိုင္မ်ိဳး။ ထိုအခါမွပင္ ဆရာဝန္တို႕မွာ အသက္ရွဴေခ်ာင္သြားၾကၿပီး၊ ပါလာ ေသာ ကတ္ေၾကး၊ ပလာစတာ၊ ပတ္တီး၊ ေဆးထည့္ေသာ လင္ပန္း စသည္တုိ႕ကို တက္သုတ္ရိုက္သိမ္းကာ ဖိုးႏိုင္ကိုပင္ ေက်းဇူးလည္းတင္ အားလည္းနာေသာအမူအရာမ်ားျဖင့္ ထြက္သြားတတ္ၾကသည္။
ဆရာ၀န္ႏွင့္ သူနာျပဳမ်ား၏ မကၽြမ္းက်င္မႈသည္ လူနာကို အမွန္တကယ္ပင္ပန္းေစၿပီး၊ စိုးရိမ္မႈမ်ား ျဖစ္ ေစ တတ္သည္မွန္ေသာ္လည္း က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ဖိုးႏိုင္၏ ဟန္ပန္ႏွင့္ ဆရာ၀န္မ်ား၏ ျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး တေယာက္တည္း ၾကိတ္ၿပီးၿပံဳးမိရသည္က အၾကိမ္ၾကိ္မ္ပင္ျဖစ္သည္။ လူနာက ေဆးရံုတက္ရက္ ၾကာလာလွ်င္ ဆရာဝန္ျဖစ္သြားသည္ဆိုသည့္ ကိုရီးယားတို႕၏ စကားတခြန္းက တကယ့္ပင္ မွန္ေနသည္ဟု ထင္ခ်င္သလိုလိုပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ။
ဆက္၍ေဖာ္ျပေပးပါအံုးမည္...
(သူရ)
